In het nieuwe Museum van Louvre-Lens loopt nog een paar dagen een zeer zorgvuldig gepresenteerde
tentoonstelling over de Etruskische beschaving. Hierna verhuist hij naar Rome
waar hij van 14 april tot en met 20
juli 2014 te zien is het Palazzo
delle Esposizioni.
De stukken staan duidelijk en
overzichtelijk opgesteld met uitleg in het Frans, Engels en zelfs in het Nederlands!
De hele tentoonstelling is eigenlijk gecentreerd rond één van de grootste metropolen
die de Etrusken kenden, namelijk Cerveteri. De reden hiervoor is
simpelweg dat dit de enige stad is die sinds zijn ontstaan in de 12de-9de eeuw
v.C. continu bewoond geweest is tot hij opging in het Romeinse Rijk aan het
begin van onze jaartelling.
Men is hier chronologisch te werk
gegaan met grote overzichtskaarten (waar ik graag een jaartal bij gelezen had) en
duidelijke uitleg over de evolutie van Cerveteri, voornamelijk aan de hand
van grafvondsten in de vele necropolen. Verder wordt de stads politieke
organisatie, de verhouding met het oostelijk Middellandse Zeegebied,
Griekenland en Rome uit de doeken gedaan, dat alles gestaafd door een aantal
bijzondere voorwerpen.
Natuurlijk zijn er de blikvangers
zoals een bronzen paardenbit uit de 8ste eeuw v.C., of de grote drinkschaal met
op de rand een versiering van roeiende schepen die, als de schaal met wijn
gevuld is, lijken te drijven op een zee van wijn. Ik sta ook even stil bij een
aller-schattigst parfumflesje in de vorm van een krijger met helm (600-590
v.C.) dat kunstig beschilderd is. Ook staan er een aantal Kraters of Dinos
waarin de wijn met water vermengd werd, allen bijzonder van grootte en
beschildering, en er is er zelfs eentje bij met deksel. Veel vazen, schalen,
potten, schenkkannen en drinkbekers allemaal van aardewerk staan in de verschillende
vitrines opgesteld en geven een duidelijk beeld van hun respectievelijke
functie. Ik kijk mijn ogen uit op de kleurrijke antefixen, decorelementen langs
de dakpannen van tempels uit de 6de-4de eeuw v.C. met goden- en
heldentaferelen, sprekende gezichten van vrouwen en silenen, en anderen. Het
schitterend beschilderde hoofd van een terracotta Heracles (5de-4de eeuw v.C.)
staat terecht op een eigen voetstuk. Onwillekeurig blijf ik ook verbijsterd
staan bij het witte terracotta hoofd van de godin Leucothea met sprekende ogen
en wapperende haren uit het midden van 4de eeuw v.C. – zo echt!
Opvallend zijn bepaald de
muurpanelen, ook van beschilderd aardewerk die eens de wanden versierden van
het huis van een magistraat en daarna op maat gezaagd zijn om in zijn graftombe
te passen, daterend uit het einde van de 6de eeuw v.C.
De Griekse invloed is
overduidelijk alom aanwezig in al deze stukken, maar ik ben uiterst verwonderd
om drie beschreven goudbladen te zien met daarop inscripties in het Etruskisch met
overeenkomstige tekst in het Punisch, de taal van Carthago, en dus het
bewijs is van de nauwe banden die Cerveteri met die stad onderhield aan
het einde van de 6de eeuw v.C. De drie panelen waren waarschijnlijk aan de
ingang van een tempel genageld die gebouwd werd in opdracht van Thefarie Velianas. Hieruit blijkt dat de
Etruskische godin Uni gelijkgesteld werd met de Punische godin Astarte.
Het absolute toppunt is het blije
Etruskische echtpaar dat in terracotta bovenop hun dito sarcofaag zit alsof ze
de mensen, ons de bezoekers, ontvangen. Het ziet er puntje gaaf uit ofschoon
het dateert uit 530-520 v.C. - niet te geloven. Ik vind het wel vreemd dat hij
barrevoets aanligt terwijl zijn echtgenote schoenen met veters draagt – een
leuk detail, in elk geval.
Eigenlijk valt de Romeinse
overheersing in het niet na al deze prachtige stukken. Ik loop trouwens toch
niet weg van die Romeinse kunst – toch altijd gekopieerd van de perfectie van
de Grieken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten