Burdur, TK - Het Museum van Sagalassos

Vandaag staat Burdur op het programma, 150 km ten noorden van Antalya en ik schat de tocht op twee uur, zoeken niet meegerekend. Doel is het Archeologisch Museum waar de vondsten uit het naburige Sagalassos ondergebracht zijn. Eenmaal op de D400 richting Antalya kijk ik uit naar een bordje Isparta of Burdur, en kort na Perge word ik inderdaad die richting uitgestuurd, echter nog voor het vliegveld wat ik niet verwacht had. Het is een mooie brede weg en ik verwonder mij erover dat het zo rustig is, misschien omdat het zondag is? Onderweg lees ik een bordje naar het antieke Milyas en nog wat later naar het even antieke Kremna, maar dat wijst links van weg. Raar is dat want ik heb Kremna wel op de kaart gezien maar aan de rechterkant van de hoofdweg … Enfin, ik rij door, uitkijkend naar de tweesprong met de afslag naar Burdur, maar die zie ik helemaal niet en als ik op 20 km van Isparta ben, begin ik me toch zorgen te maken. Heb ik nu zo in gedachten verzonken gereden dat ik het bordje gemist heb? Maar dan had ik toch zeker een bordje Ağlasun of Sagalassos moeten zien? Nou de goden hebben mij gehoord en prompt staat er een pijl linksaf richting Sagalassos. Dit is een prachtige weg door een lieflijk landschap vol malse weilanden met voorjaarsbloemen en fruitbomen. In Ağlasun pik ik het bordje Burdur op, een invalide weggetje vol kuilen en gaten, maar ik kom waar ik zijn moet.

                                   

Aan de rand van Burdur staat al meteen een bordje Müze, en dat volg ik maar. Ik weet gelukkig hoe het museum er van buiten uitziet, dat scheelt bij het zoeken. Het lukt! Ik vind het museum en op een naburig pleintje kan ik mijn auto kwijt. Maar toch heb ik even pech want het museum sluit van 12 uur tot 13u30 voor de lunch en nu moet ik mijn tijd weten zoet te brengen. Het is 12u10, jammer natuurlijk maar nu ook weer niet meteen een drama. Ik vind het stadspark met een schaduwrijke theetuin en aanpalend keurige Wc’s. Zou je niet meteen verwachten, toch? Ik in elk geval niet. Ik geniet van het dagelijkse leven dat zich rondom mij afspeelt, loop dan de supermarkt door en haal gelijk wat geld uit de muur. Dan is het tijd om het museum op te zoeken.

                                   

Mijn verwachtingen zijn hooggespannen hoor. Ik had al op de website van het museum gekeken en het zag er heel veelbelovend uit. Nu wordt het werkelijkheid! Bij het binnenkomen word ik meteen geconfronteerd met de friezengroep van het Heroon uit Sagalassos, met pal daarboven de man voor wie het gebouwd is. Nou, hij staarde me aan met doordringende blik, ik kon er niet naast kijken ... het moét gewoon Alexander zijn. Wel zonder zijn fameuze haarlok (anastolé), maar toch. Ik meteen een foto genomen en prompt stevent de zaalwachter op me af dat ik geen blits mag gebruiken. Nou ja, deze foto heb ik vast, ofschoon ik meestal betere foto’s heb bij gewoon daglicht of kunstlicht mits ik natuurlijk een statief kan gebruiken (wat hier ook niet mag) of mijn toestel ergens op of tegen kan zetten. Maar om terug te komen op mijn blikvanger, het is volgens de mensen die het kunnen weten, nog niet bekend wie deze held wel is – anderen gaan er echter van uit dat het Alexander de Grote moet zijn – ik natuurlijk ook!

                                   

De dansmeisjes of dansende Muzes in het midden zijn schattig gewoon. De verlichting is met zorg gekozen en je ziet ze echt dansend rondom hun fries trekken, elkaar vasthoudend bij hun sjaal met franjes die ook meedansen. Dat zie je natuurlijk niet als je onderaan het Heroon zelf staat en naar boven moet kijken om dit fries te zien. Zo komen zowel deze groep als de kopies ter plaatse in Sagalassos echt helemaal tot hun recht. Wat schitterend! Ik kan er niet genoeg van krijgen!

                                   

Aan de wanden hangen duidelijke borden met de geschiedenis van Sagalassos met uitleg en foto's van de opgravingen. Overzichtelijk en systematisch gedaan, met rondom een keur van beelden afkomstig uit de verschillende Nympheums, zowel van de Boven als van de Beneden Agora. Prachtig gave stukken zijn het, iets meer dan levensgroot, zeer goed bewaard en zorgvuldig tentoongesteld in lichtspots die aangaan als je in de buurt komt. Ik kom ogen te kort hoor! Daar kunnen geen honderd plaatjes tegenop! Dat moet je in het echt gezien hebben…

                                   

Het museum is niet zo groot, maar ik heb daar wel anderhalf uur rondgelopen om mijn ogen de kost te geven. Ook staat er een schitterende groep beelden uit Kremna, dat ik dus onderweg tegengekomen ben. Het gaat om stukken uit de bibliotheek daar met levensgrote goden en godinnen. Links staan achtereenvolgens Athenea, een onbekende dame, Hygeia en Apollo; in het midden meer dan levensgroot Athenea en Heracles; verder rechts Nemesis, Asclepius en Leto. Volgens de plattegrond moeten de beelden ook op deze manier in de bibliotheek gestaan hebben en het geheel doet me denken aan de opstelling van een lieve beeldengroep uit Klein Azië die in de Getty Villa in Californië te zien is. Nou, het zijn stuk voor stuk pure juweeltjes die absoluut een bezoek waard zijn, zelfs als je er zo een eind voor moet rijden!

                                   

Boven is nog een verdieping, met een collectie van meer algemene aard zou ik zeggen waar Attisch en Hellenistisch aardewerk, juwelen, bronzen voorwerpen, geldstukken en vondsten uit Hacιler, Uylupιnar en Kuruçay liggen tentoongesteld. Keurig verzorgd allemaal, maar na de toppers beneden, vind ik dit niet erg boeiend meer.

                          

[Klik hier om mijn fotoalbum van Burdur te bekijken]