Milete is natuurlijk veel meer dan wat ik tijdens een georganiseerde rondreis van de stad gezien heb. Ik besluit om vandaag eens grondig poolshoogte te gaan nemen.
Het museum ligt een paar honderd meter van het grootse theater dat je al van verre kunt zien en het lijkt mij een must om Milete echt in beeld te brengen. Er staan wel een paar auto’s voor de deur maar alle toegangshekken en deuren blijken gesloten te zijn. Aan een mannetje dat aan de overkant in de schaduw zit vraag ik of ik binnen kan. Nee, is het antwoord, het museum is gesloten. Ja, dat zie ik ook, maar voor hoelang? Een uur, een dag? Nee, gesloten voor restauratie, zegt hij. Nou moe! Dat zul je altijd zien! Dit is dan een museum dat ik nu echt wel wil zien en uitgerekend nu is het gesloten! Ik mag wel naar de stukken die buiten langs de weg staan, kijken. Ja, allicht, maar daar liggen er genoeg van in het veld rondom ook.
Ik zal dus echt eens terug moeten komen, het blijft alleen de vraag wanneer. Wanneer zullen ze klaar zijn met hun zo genaamde restauraties? Als ze zover zijn, wordt die bericht zeker bijgewerkt.
Tussen haakjes moet ik hier volledigheidshalve wel aan toevoegen dat, zoals altijd, de mooiste stukken in grote musea elders te vinden zijn. De meest belangrijke vondsten staan te pronken het Archeologisch Museum van Istanbul en in het Pergamon Museum in Berlijn – die ik beide zeker kan aanraden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten