30 maart 2012

Leptis Magna, Libië

Om vooral voor sluitingstijd nog iets van het museum te kunnen zien, trek ik daar met mijn groep het eerst naartoe. Onze gids blijft voor de ingang uitvoerig staan bij een bronzen beeld van Septimius Severus, van Italiaanse makelij uit 1940 en dat ooit op het plein voor het Museum van Tripoli stond. Toen dit museum hier in Leptis Magna in 1994 geopend werd, heeft men besloten dat het beeld hier beter op zijn plaats staat. Moderne namaak, denk ik dan – ik vind het maar niks.

Mijn aandacht gaat echter meteen uit naar een slank hoog Mausoleum iets verderop. Dit blijkt uit de derde eeuw te dateren en werd ongeveer twee kilometer hier vandaan, in Gasr Duirat, opgegraven en door Franse archeologen weer in elkaar gezet. Dit model schijnt uit het oude Arabië te komen, namelijk uit het noordwesten van het Arabische schiereiland. Sinds de 4de eeuw v.C. reeds werd deze stijl verbreid over Syrië, Klein-Azië en Noord-Afrika, en er zijn verschillende soortgelijke graven in Libië gevonden en ook eentje in Duga, Tunesië, maar dit hier moet tot een van de meest verfijnde voorbeelden behoren. Dankzij een inscriptie, weten we dat het gebouwd werd door Caius Marius Pudens Boccius Zurgem (wat een naam!), een Libiër uit het begin van de 3de eeuw n.C.

En dan hardlopend het museum in! Onze tijd is geteld! Vreselijk zoiets, kom je maar eens in je leven naar deze unieke stad en dan moet je alles op een holletje doen! Het is een beetje stoffig museum waar nodig eens een frisse bezem door gehaald moet worden, ofschoon de voorwerpen hier toch wel chronologisch opgesteld staan.

Beneden in de modern aandoende hall staat een marmeren olifant, vreemd alsof hij hier niet thuis hoort. Ik ben namelijk nog nooit eerder een olifant in een Romeins museum tegenkomen … Hij zou in de buurt van het Tetrapylon van Trajanus en het Chalcidicum gevonden zijn. Na de vondsten uit de Punische tijd die onder het Oude Forum gevonden zijn, beland ik meteen bij een paar friezen afkomstig van de Boog van Septimius Severus. Verder wat oninteressante beelden, een beetje donker opgesteld en niet duidelijk qua herkomst. Er hangen wel goede luchtfoto’s aan de wand met o.a. een goed overzicht van de Basilica, maar waar de beelden van zwierig geklede dames nu precies thuishoren blijft maar vaag. Wel kom ik een duidelijk jonge Marcus Aurelius tegen, en verder een aantal beelden uit de Thermen van Hadrianus en uit het Theater. Iets verderop dan weer een mooi Medusa hoofd van het Koninklijke Forum en een opvallend gezicht, bijna een masker, van Isis met ingelegde ogen van glaspasta – net of ze je aankijkt! In een hoek bij de trap naar boven staat een groep beelden, allemaal zonder hoofd. Naar men zegt kon je hier je eigen houding en uiterlijk kiezen en hoefde de beeldhouwer alleen maar je hoofd uit te beelden en dat er bovenop te zetten. Werk aan de lopende band! Knap hoor! Een van de meest interessante stukken vind ik de originele steen met daarop de drie gangbare lengtematen die oorspronkelijk op de markt stond (nu dus een kopie). Verder pik ik zo mijn eigen favorieten: een paar fresco’s met heel tere kleuren, grote stukken serviesgoed van glas met o.a. een vaasje met een heel raar tuitje, een onyx grafvaas, etc. De muntschat van Misrata waar zo over geroepen maakt geen indruk op me; er staat maar een deel van 100.000 geldstukken daterend van rond het jaar 300 ten toon, en dan nog in een duistere hoek. Jammer zoiets.

Nou, dat was dan een bezoek op zijn Amerikaans hé?

[Klik hier om alle foto's van het Museum te bekijken]

13 maart 2012

Pergamon Museum - Berlijn, DE

Het Pergamon Museum is natuurlijk de topper in Berlijn (voor mij althans), maar ook het Altes Museum Is een bezoek waard. Nu zijn ze verschrikkelijk aan het verbouwen en restaureren op dat Museum Insel en de collecties liggen een beetje door elkaar, maar de hoofdbestanddelen heb ik toch gezien. Het Pergamon Altaar is natuurlijk het klapstuk, dat had ik altijd al willen zien en dat is nu gebeurd. De Duitsers hebben ook een hele stadspoort uit Milete meegenomen en hier weer opgebouwd. Alleen is die zwaar getroffen bij de bombardementen in 1945 en toen gerestaureerd met ijzeren klemmen die intussen behoorlijk zijn gaan roesten en meer schade aangericht hebben. Nu staat de hele poort in de steigers en achter plastic. Het zal wel mooi worden als het klaar is, maar daar had ik nu niet veel aan. Misschien zal ik toch nog eens terug moeten komen?

En dan natuurlijk de Istar Poort uit Babylon met de Processieweg waarlangs o.a. Alexander de Grote zijn intrede gemaakt heeft. Wel niet helemaal op schaal, maar het geheel geeft toch een heel goed beeld van hoe het er uit gezien moet hebben en hoe indrukwekkend deze constructies toch wel waren. Schitterend!

Ze zijn anders wel pietepeuterig als het om foto’s e.d. gaat. Ik was al meteen gesignaleerd bij het binnenkomen want mijn camera mocht niet op de glazen kast rond het model van Pergamon rusten om mijn foto te nemen. Ik mocht ook niet op de trap rond het altaar gaan zitten, dat mocht alleen in het middenstuk. Toen ik tegen de muur was gaan zitten om iets uit mijn tasje te halen werd ik meteen overeind gefloten, en later kreeg ik weer een opmerking om mijn rugtasje in de hand te nemen, zelfs in mijn arm mocht niet. Wat een flauwe kul! Dat heb ik nog niet meegemaakt, en ik ben toch wel in heel wat musea geweest! Ik kreeg het er helemaal benauwd van! Ik heb maar geprobeerd om het van me af te schudden want anders is je hele bezoek verknoeid.

Er staat hier anders wel voor 7 stuivers hoor, maar na 5 uur drentelen vond ik dat het tijd werd voor een terrasje en een hapje.

[Klik hier om alle foto's van het Pergamon Museum te bekijken]