Apollonia zelf is al
verrassend genoeg met een indrukwekkende zuileningang tot de Bouleuterion en
een goed gerestaureerd theatertje, allemaal uit de Romeinse tijd, maar ik
verwachtte hier geen eigen museum. Het is eigenlijk heel charmant ondergebracht
in het 14de-eeuwse klooster dat bij de aanpalende kerk van de
heilige Maria hoort, op zich trouwens ook een bezoek waard.
Onder het alziend oog van
Christus Pantocrator in de koepel de kerk, hebben een heel aantal antieke
fragmenten een plaatsje gevonden. Zo zien we bv. Korinthische kapitelen die
ondersteboven op de grond staan en als voetstuk dienen voor een of ander
religieus voorwerp of gewoon voor een bosje bloemen waar een kleurig kleedje
onder ligt. Aan de ingang vinden we een marmeren rand van een waterput met
duidelijke groeven van de touwen waaraan de zware emmers opgehaald werden, of
een paar kleine sarcofagen die tot minituintjes bevorderd zijn. In de muren van
de kerk, het klooster en andere bijgebouwen zijn overal spolia te zien, ttz recuperatiemateriaal uit vroegere tijden, hier
dus uit de oudheid.
De portiek op de eerste
verdieping die ons naar het museum zelf leidt biedt dan weer onderdak aan
steles en kleine altaren, waarschijnlijk net niet mooi genoeg om binnen een
plaatsje te verdienen.
Aangezien de resten van Apollonia
overheersend Romeins zijn, verwacht ik dit ook in het museum te vinden, maar niets
is minder waar. De kunstvoorwerpen gaan terug tot de vroege Bronstijd, gevolgd
door Griekse vazen, kommen en schalen in stijl en herkomst teruggaand tot de 5de
eeuw v.C., maar er staan ook flessen en potjes die in Apollonia zelf gemaakt
zijn met tussendoor Italische import.
Uiteraard is de Hellenistische periode
goed vertegenwoordigd met een keur aan marmeren steles, reliëfs, bustes en
beelden, maar de grote blikvanger vind ik het gave schild. Eerst denk ik dat
het Macedonisch is, maar volgens de uitleg is dit echt Illyrisch uit de 4de
eeuw v.C., al zijn dezelfde motieven en versieringen gebruikt met in het midden
een Gorgo die haar tong uitsteekt op de archaïsche manier en ons met fonkelende
ogen aanstaart! Het staat overigens heel broederlijk naast een Macedonische
helm uit 314-312 v.C. Mijn dag kan niet meer stuk! Wat een ontdekking!
